چهار فصل

محور چرخش کرة زمین در مسیر 950 میلیون کیلومتری گردش به دور خورشید همیشه به یک اندازة ثابت انحراف دارد. این بدان معنی است که نیمکره به تناوب یا به سوی خورشید مایل است یا به سمت بیرون از منظومة شمسی. این همان پدیده ای است که باعث ایجاد تابستان و زمستان و بلندی و کوتاهی روزها و شب ها در طی فصول مختلف می شود.

1. اول فروردین (برابران یا اعتدال بهاری): بهار نیمکرة شمالی، پائیز در نیمکرة جنوبی؛ هنگام ظهر، در نقاط استوایی خورشید درست عمود بر ناظر قرار دارد و طول شب و روز به طور مساوی در تمام نقاط جهان 12 ساعت است.

2. اول مهر (برابران یا اعتدال پائیزی): آغاز پائیز در نیمکرة شمالی و بهار در نیمکرة جنوبی؛ هنگام ظهر، خورشید در نقاط روی خط استوا عمود می تابد و در تمام نقاط کرة زمین 12 ساعت روز و 12 ساعت شب است.

3. اول تیر (انقلاب تابستان): آغاز تابستان در نیمکرة شمالی، آغاز زمستان در نیمکره جنوبی؛ هنگام ظهر خورشید بر نقاطی که روی مدار رأس السرطان قرار دارند عمود می تابد. قطب شمال به مدت 24 ساعت تحت تابش نور خورشید قرار دارد. و قطب جنوب به مدت 24 ساعت در تاریکی قرار دارد.

4. اول دی (انقلاب زمستان): آغاز زمستان در نیمکرة شمالی و تابستان در نیمکرة جنوبی؛ هنگام ظهر خورشید بر نقاطی که روی مدار رأس الجدی قرار دارند عمود می تابد. قطب جنوب به مدت 24 ساعت در معرض تابش نور و در همان زمان قطب شمال در تاریکی قرار دارد.

 با سپاس محرم سعیدی